Nacht #1 (09/01/21)
slaap sleepte zich
als een slak
door de ochtend
jazz tikte het ontbijt weg
iemand schoot een hagelschot chocolade in het brood
ik jaag driftig
achter video’s aan
gekleurde
de uit de lucht gevallenen
lezen geen brieven
knutselen aan wat voorbij is
in blauwe pagina’s kleven wat niet tastbaar is
een fotoboek van licht
ik jaag driftig
stofpoezen uit mijn huis
de groene winterboom
wil niet naar buiten
een vriendin verloor haar jongere broer
vier kinderen vaderloos
hoe troost je iemand?
tonen dat je er bent
ik zie vochtige ogen boven een mondmasker
samenwerken is een ethiek
die ontroert en blij maakt
[Alain Pringels, 2021]